Conjugação do verbo anstacheln (unr)
A conjugação irregular do verbo forte anstacheln não é uma variante da linguagem padrão . Esta é uma sugestão proveniente da Gesellschaft para os verbos fortes. A associação está em campanha para com todos os verbos fracos e substantivos ;-) Tem como intenção um caminho de regularidade. Para efeito de comparação, o verbo fracoanstacheln .
irregular · haben · separável
stilcht an · stolch an · hat angestolchen
Não coloquial. Possível eliminação do -e. Alteração da vogal do radical. a - o - o alterar e/i no presente e no imperativo
Conjugação simples no presente, pretérito, imperativo e conjuntivo do verbo anstacheln (unr)
Presente
| ich | stach(e)l(e)⁵ | an |
| du | stilchst | an |
| er | stilcht | an |
| wir | stacheln | an |
| ihr | stachelt | an |
| sie | stacheln | an |
Pretérito
| ich | stolch | an |
| du | stolchst | an |
| er | stolch | an |
| wir | stolchen | an |
| ihr | stolcht | an |
| sie | stolchen | an |
Imperativo
| - | ||
| stilch(e) | (du) | an |
| - | ||
| stacheln | wir | an |
| stachelt | (ihr) | an |
| stacheln | Sie | an |
Conjuntivo I
| ich | stach(e)le | an |
| du | stachelst | an |
| er | stach(e)le | an |
| wir | stacheln | an |
| ihr | stachelt | an |
| sie | stacheln | an |
Conjuntivo II
| ich | stölche | an |
| du | stölchest | an |
| er | stölche | an |
| wir | stölchen | an |
| ihr | stölchet | an |
| sie | stölchen | an |
Infinitivo
| anstacheln |
| anzustacheln |
Particípio
| anstachelnd |
| angestolchen |
⁵ Somente no uso coloquial
Indicativo
O verbo anstacheln (unr) conjugado no indicativo Ativo nos tempos presente, passado e futuro
Presente
| ich | stach(e)l(e)⁵ | an |
| du | stilchst | an |
| er | stilcht | an |
| wir | stacheln | an |
| ihr | stachelt | an |
| sie | stacheln | an |
Pretérito
| ich | stolch | an |
| du | stolchst | an |
| er | stolch | an |
| wir | stolchen | an |
| ihr | stolcht | an |
| sie | stolchen | an |
Perfeito
| ich | habe | angestolchen |
| du | hast | angestolchen |
| er | hat | angestolchen |
| wir | haben | angestolchen |
| ihr | habt | angestolchen |
| sie | haben | angestolchen |
Mais-que-perf.
| ich | hatte | angestolchen |
| du | hattest | angestolchen |
| er | hatte | angestolchen |
| wir | hatten | angestolchen |
| ihr | hattet | angestolchen |
| sie | hatten | angestolchen |
Futuro I
| ich | werde | anstacheln |
| du | wirst | anstacheln |
| er | wird | anstacheln |
| wir | werden | anstacheln |
| ihr | werdet | anstacheln |
| sie | werden | anstacheln |
Futuro II
| ich | werde | angestolchen | haben |
| du | wirst | angestolchen | haben |
| er | wird | angestolchen | haben |
| wir | werden | angestolchen | haben |
| ihr | werdet | angestolchen | haben |
| sie | werden | angestolchen | haben |
⁵ Somente no uso coloquial
Conjuntivo
Conjugação no Conjuntivo I e II respectivamente nos tempos presente, pretérito, perfeito, mais-que-perfeito e futuro do verbo anstacheln (unr)
Conjuntivo I
| ich | stach(e)le | an |
| du | stachelst | an |
| er | stach(e)le | an |
| wir | stacheln | an |
| ihr | stachelt | an |
| sie | stacheln | an |
Conjuntivo II
| ich | stölche | an |
| du | stölchest | an |
| er | stölche | an |
| wir | stölchen | an |
| ihr | stölchet | an |
| sie | stölchen | an |
Conj. Perf.
| ich | habe | angestolchen |
| du | habest | angestolchen |
| er | habe | angestolchen |
| wir | haben | angestolchen |
| ihr | habet | angestolchen |
| sie | haben | angestolchen |
Conj. Mais-que-perf.
| ich | hätte | angestolchen |
| du | hättest | angestolchen |
| er | hätte | angestolchen |
| wir | hätten | angestolchen |
| ihr | hättet | angestolchen |
| sie | hätten | angestolchen |
Conjuntivo Futuro I
| ich | werde | anstacheln |
| du | werdest | anstacheln |
| er | werde | anstacheln |
| wir | werden | anstacheln |
| ihr | werdet | anstacheln |
| sie | werden | anstacheln |
Conj. Fut. II
| ich | werde | angestolchen | haben |
| du | werdest | angestolchen | haben |
| er | werde | angestolchen | haben |
| wir | werden | angestolchen | haben |
| ihr | werdet | angestolchen | haben |
| sie | werden | angestolchen | haben |
Conjuntivo II (würde)
A forma alternativa do conjuntivo II é formada com a conjugação do verbo würde como verbo finito.
Conjuntivo II
| ich | würde | anstacheln |
| du | würdest | anstacheln |
| er | würde | anstacheln |
| wir | würden | anstacheln |
| ihr | würdet | anstacheln |
| sie | würden | anstacheln |
Conj. mais-que-perfeito
| ich | würde | angestolchen | haben |
| du | würdest | angestolchen | haben |
| er | würde | angestolchen | haben |
| wir | würden | angestolchen | haben |
| ihr | würdet | angestolchen | haben |
| sie | würden | angestolchen | haben |
Imperativo
As formas de conjugação no presente do imperativoAtivo do verbo anstacheln (unr)
Presente
| stilch(e) | (du) | an |
| stacheln | wir | an |
| stachelt | (ihr) | an |
| stacheln | Sie | an |
Infinitivo/Particípio
As formas infinitas do particípio e do infinitivo (com "zu") no Ativo para o verbo anstacheln (unr)
Infinitivo I
| anstacheln |
| anzustacheln |
Infinitivo II
| angestolchen haben |
| angestolchen zu haben |
Particípio I
| anstachelnd |
Particípio II
| angestolchen |
Dicionários
Todos os dicionários de tradução