Conjuntivo II do verbo auferlegen
As formas de conjugação do verbo auferlegen (impor, atribuir) no conjuntivo II são: ich erlegte auf, du erlegtest auf, er erlegte auf, wir erlegten auf, ihr erlegtet auf, sie erlegten auf
.
Como verbo regular é usado o radical leg
não modificado.
As terminações fracas do conjuntivo -te,
-test,
-te,
-ten,
-tet,
-ten
são anexadas a este radical.
O prefixo auf-
do verbo auferlegen
é separável.
A formação das formas flexionadas corresponde às regras gramaticais para a conjugação de verbos no conjuntivo II.
auf·erlegen
auferlegen
regular · haben · separável
Conjuntivo II
| ich | erlegte | auf |
| du | erlegtest | auf |
| er | erlegte | auf |
| wir | erlegten | auf |
| ihr | erlegtet | auf |
| sie | erlegten | auf |
Tabela de Verbo Regras de conjugação
- Presente do verbo auferlegen
- Pretérito do verbo auferlegen
- Imperativo do verbo auferlegen
- Conjuntivo I do verbo auferlegen
- Conjuntivo II do verbo auferlegen
- Infinitivo do verbo auferlegen
- Particípio do verbo auferlegen
- Como conjugar os verbos em alemão?
Presente Pretérito Imperativo Conjuntivo I Conjuntivo II Infinitivo Particípio
Prático em movimento.
★★★★★ 4.9
Regras adicionais para conjugação do verbo auferlegen
- Como conjugar o verbo auferlegen no Presente?
- Como conjugar o verbo auferlegen no Pretérito?
- Como conjugar o verbo auferlegen no Imperativo?
- Como conjugar o verbo auferlegen no Conjuntivo I?
- Como conjugar o verbo auferlegen no Conjuntivo II?
- Como conjugar o verbo auferlegen no Infinitivo?
- Como conjugar o verbo auferlegen no Particípio?
- Como conjugar os verbos em alemão?
Presente Pretérito Imperativo Conjuntivo I Conjuntivo II Infinitivo Particípio
Traduções
Traduções para auferlegen
-
auferlegen
impose, assign, enjoin on, entail on, impose on, impose on oneself, impose upon oneself, inflict on
наложить, возлагать, возложить, налагать, облагать, обложить
imponer, cargar de, echar, gravar, infligir, obligar
imposer, assujettir à, imposer à, infliger à, s'imposer
yüklemek, zorunluluk
impor, atribuir, cominar a, infligir, infligir a
imporre, applicare, assoggettare a, elevare, infliggere, ingiungere, obbligo, sobbarcare a
impune, încărca
kiró, kötelességet róni, ró
nałożyć, nakładać, nałożyć na
επιβάλλω
opleggen, opdragen, verplichten, voorschrijven
uložit, ukládat
ålägga, anbefalla, pålägga
pålægge
課す, 負わせる
carregar, imposar
määrätä, velvoittaa
pålegge
betebehar
nametnuti, obavezati
наметнување, обврска
naložiti
uložiť
nametnuti
nametnuti
зобов'язувати, покладати
възлагам, налагам
наложыць абавязак, пакласці абавязак
mewajibkan seseorang
áp đặt nghĩa vụ cho ai
majburiyat yuklamoq
कर्तव्य थोपना, दायित्व लगाना
强加义务给某人
มอบภาระให้ใคร
의무를 부과하다
kiminsə üzərinə öhdəlik qoymaq
ვალდებულება დააწესოს ვინმეზე
দায়িত্ব চাপিয়ে দেওয়া
ngarkoj detyrën dikujt
दायित्व लादणे
कसैमा दायित्व लगाउनु
ఒకరిపై బాధ్యత విధించటం
pienākumu uzlikt
ஒருவருக்கு பொறுப்பு விதைக்குதல்
kedagi kohustada
մեկի վրա պարտավորություն դնել
ser kesê zimmetê danîn
להטיל
يفرض، يُلزم، فرض
تحمیل کردن، مسئولیت دادن
ذمہ داری، فرض
auferlegen in dict.cc
Traduções
Participar
Ajude-nos e torne-se um herói adicionando novas entradas e avaliando as existentes. Como forma de agradecimento, você poderá usar este site sem anúncios ao atingir uma certa pontuação.
 |
Entrada |
Prático em movimento.
★★★★★ 4.9
Formas verbais no Conjuntivo II do verbo auferlegen
O verbo auferlegen é totalmente conjugado em todas as pessoas e números no Conjuntivo Pretérito
Conjuntivo PretéritoConjuntivo
- ich erlegte auf (1ª pessoaSingular)
- du erlegtest auf (2ª pessoaSingular)
- er erlegte auf (3ª pessoaSingular)
- wir erlegten auf (1ª pessoaPlural)
- ihr erlegtet auf (2ª pessoaPlural)
- sie erlegten auf (3ª pessoaPlural)
Comentários
Prático em movimento.
★★★★★ 4.9